Zamek Książąt Głogowskich
Wraz z charakterystyczną wieżą (tzw. stołp) – był włączony w średniowieczny system obronny miasta, a później twierdzy nowożytnej. Wymogiem lokującego miasto władcy było objęcie obroną również stworzonej tu siedziby książęcej. Wpisano też zamek w obronę pobliskiego mostu. Od końca XV w. wznoszono umocnienia, wykorzystywane m.in. w czasie wojny sukcesyjnej i konfliktu Jana II z królem Maciejem Korwinem. Na początku wojny trzydziestoletniej rozpoczęto budowę tzw. szańców tymczasowych
Zmiana otwartego miasta w nowożytną twierdzę bastionową spowodowała kolejne utrudnienia dla mieszkańców i użytkowników zamku. W końcu XVII w. rozpoczęto sypać Bastion Zamkowy (Schloss). W 1742 r., podjęto decyzję o obłożeniu ceglanym płaszczem jego stoków i kurtyny do bastionu Dominikańskiego. W miarę rozbudowy umocnień zespół obronny otrzymał kolejne dzieła forteczne, jak: Narożnik Zamkowy (Saillant Schloss), Lunetę Zamkową, przeciwstraże, raweliny, skazamatowane wartownie czy prochownie. W 1871 r. w ramach przeprowadzenia najkrótszą drogą linii kolejowej nad Odrą, umocnienia zamkowe przebudowano. Bastion rozebrany został po roku 1903.
Zamek, zniszczony w trakcie II wojny światowej, został odbudowany z udostępnieniem reliktów fortecznych.
