Julius Blaschke urodził się 21 marca 1866 roku w Kostomłotach. Kształcił się we wrocławskich uczelniach: Katolickim Seminarium Nauczycielskim oraz Akademickim Instytucie Muzyki Kościelnej. Jako nauczyciel pracował w szkołach: w Poniatowie, a następnie w Trzcinicy Wielkiej. Z początkiem 1890 r. podjął pracę w żeńskiej Katolickiej Szkole Ludowej przy Gryphiusstraße (dziś ul. Karola Miarki) w Głogowie. Objął również stanowisko organisty przy kościele św. Mikołaja. W latach 1900-1909 nauczał także dodatkowo rysunku w Gimnazjum Katolickim. RównocześnieJ. Blaschke zajął się intensywnie badaniem lokalnej historii. Chwałę przyniosła mu wydana w 1913 r. monografia dziejów miasta i okolic pt. Geschichteder Stadt Glogau und des Glogauer Landes. Zyskała uznanie i wielką popularność. Również po II wojnie światowej stanowiła podstawowe źródło wiedzy – do dziś korzystają niej do historycy i pasjonaci dziejów Głogowa i ziemi głogowskiej. Nie licząc artykułów przybliżających przeszłość regionu, Blaschke opublikował dwie dalsze książki: Die Belagerung Glogaus im Jahre 1806 (Z okazji 100. rocznicy oblężenia Głogowa przez wojska francuskie) oraz dotyczącą historii podgłogowskich Serbów: Hundert Jahre Zerbau. Geschichtsblätter zur 100-jährigen Erinnerung an die Neugründung des Dorfes, 1915). Będąc osobą utalentowaną muzycznie, Blaschke komponował także utwory muzyczne, z których dwie pieśni z towarzyszeniem fortepianu wydano drukiem.
Julius Blaschke poślubił w 1900 r. Annę Henke ze Wschowy. Małżeństwo doczekało się pięciorga dzieci. Jako nauczyciel przepracował w Głogowie 32 lata. 23 stycznia1922 r., mając zaledwie 56 lat, nieoczekiwanie zmarł na dziedzińcu szkolnym. Po jego śmierci władze miejskie przemianowały ul. Polnischestraße (ul. Polska) na Blaschkestraße, upamiętniając w ten sposób zasłużonego dla Głogowa obywatela i regionalistę.
Antoni Bok, Dariusz A. Czaja
Fot. Piotr Gajek
