5 listopada 1945, Rozkazem Naczelnika Związku Harcerstwa Polskiego zostały utworzone hufce harcerzy na Dolnym Śląsku: w Głogowie (z siedzibą w Sławie Śląskiej), Dzierżoniowie, Jeleniej Górze, Kamiennej Górze, Kłodzku, Legnicy, Lubaniu Śląskim, Lwówku Śląskim i Ząbkowicach Śląskich. Głogowskim harcerzom, którzy 7 listopada w Miejskim Ośrodku Kultury będą świętowali jubileusz 80-lecia Hufca przekazujemy serdeczne pozdrowienia. Wehikuł czasu to zuch z jedynki, harcerz z szóstki i instruktor z czasów studenckich. O początkach głogowskiego harcerstwa piszemy niżej.

W ten smutny jesiennie czas wspominamy katastrofę lotniczą sprzed 55 lat nad Pęcławiem w pobliżu Głogowa, pamiętając tę niedawną w Radomiu, która wstrzasnęła całą Polską. Piszemy o ludziach, którzy odeszli i cmentarzu, którego już nie ma.

22 października w głogowskim szpitalu zmarł Andrzej Tomek Ruebenbauer, głogowianin (27.10.1949), emerytowany nauczyciel w Zespole Szkół Samochodowych i Budowlanych, gdzie pracował od 1969 r. Do niedawna właściciel szkoły nauki jazdy – Ośrodka Szkolenia Kierowców „Auto Szkoła”. Przejechał z uczniami ponad milion kilometrów. Przez 55 lat wyszkolił tysiące kierowców i setki instruktorów nauki jazdy. Jeden z organizatorów i animatorów sekcji boksu MZKS Chrobry Głogów. Mieszkał przy ul. 10 Maja w Głogowie od urodzenia. Ostatnią jego pasją było współorganizowanie od 2018 roku wraz z sąsiadami – imprezy „Imieniny ulicy 10 Maja”. Za te działanie otrzymał wraz z Bogusią Slifierz w 2024 roku Głogowską Nagrodę Historyczną. Stał się swoistym „strażnikiem pamięci” głogowskich pionierów. Był synem małżeństwa, które pojawiło się nad Odrą zaraz po zakończeniu wojny, w 1945 roku.

Tomka pamiętam od zawsze – i na zawsze zostaniesz w mojej pamięci. Jestem przekonany, że również w pamięci wielu Głogowian – Twoich uczniów, rozsianych na całym świecie.

24–26 października 2025 r., w Warszawie na Pradze-Gocławiu odbył się VI Kongres Archiwów Społecznych. Było to spotkanie miłośników śladów przeszłości,

w którym miał przyjemność uczestniczyć Wehikuł czasu. Tematem przewodnim było hasło – HISTORIA, KTÓRA WŁĄCZA. Zaprezentowano wśród 14 prezentacji inicjatyw lokalnych, różne głosy i perspektywy, które można włączyć we wspólne opowiadanie o przeszłości.

Wśród inicjatyw CAS zwrócił moją uwagę „Pamięciownik” – mobilny pawilon wystawienniczy. Niedługo będzie nabór chętnych do goszczenia pawilonu.

W trakcie rozmów kuluarowych spotkaliśmy znajomych, zostaliśmy też i rozpoznani. Dotarła do mnie Beata z Krynic k/ Tomaszowa Lubelskiego, która korzysta z doświadczeń naszego „GROT-u” w sprawie poszukiwań w ziemi – oni namierzają „Tygrysa” z II wojny, i chwaliła podpowiedzi. Wojciech z Muzeum Kozła ze Zbąszynia potwierdził, że jest gotów na przyjęcie wycieczki z TZG „Szlakiem tradycji niepodległościowych w Wielkopolsce”. Ania z Leśnej rozczytała się w Wehikule, a Rafał z Grochowa zazdrościł kontaktów z samorządowcami.

Dni aktywności i edukacji w Warszawie minęły szybko. VII Kongres Archiwów Społecznych odbędzie się wiosną 2027 w Białymstoku.

Polecam Centrum Archiwistyki Społecznej w internecie – https://cas.org.pl/ i – https://www.facebook.com/CentrumArchiwistykiSpolecznej.

Na zbiorowej fotografii pamiątkowej jest i Wehikuł czasu (fot. A. Stępień z CAS)

Dzisiejszy, październikowy Wehikuł czasu nosi numer 200. Za nami dwieście miesięcy, czyli blisko 18 lat przedstawiania wydarzeń z przeszłości Głogowa.  

Znana winieta naszego miesięcznika dziś opatrzona została  liczbą 200

Rok osiemdziesięciolecia – rok jubileuszy. Za nami huczne, radosne i sympatyczne obchody rocznicy I Liceum Ogólnokształcącego. Głogowski „Hogwart” – jak szkołę nazywają niektórzy – korzenie ma w Sławie, a w budynku przedwojennej szkoły Pestalloziego zagościł dopiero w 1950 r. Wehikuł – absolwent „mechanika” przypomina, więc, że najstarszą szkołą ponadpodstawową w mieście nad Odrą jest obecny Zespół Szkół Politechnicznych, który wiosną 1946 roku rozpoczął zapisy do otwieranej szkoły w obecnej PSM.

Swoją historię w Głogowie I Liceum Ogólnokształcące zaczęło pisać jako jedenastoletnia szkoła ogólnokształcąca. Na 1 klasa Szkoły Podstawowejtuż przed zakończeniem nauki w czerwcu 1953 r. Wśród dzieci m.in. Ew Juszkiewiczówna, córka pierwszego polskiego lekarza w Głogowie i Włodek Pozlewicz, syn pierwszego dowódcy głogowskiego garnizonu i 112 pułku artylerii ciężkiej. (Z albumu E. Bogusz)

Bogdan Kaleta z Głogowa miesiąc temu wrócił z rowerowej podróży! Wehikuł mu towarzyszył i informował m.in. o zbliżającym się zakończeniu rajdu po Skandynawii. Niestety, zawirowania z edycją poprzedniego wydania powodują, że przypominamy: głogowski emeryt w czasie 112 dni podróży pokonał 9 tysięcy kilometrów, przez sześć krajów! Gratulujemy wyczynu.

Pojazd głogowianina przed wileńską katedrą (fot. B. Kaleta)

Towarzystwo Ziemi Głogowskiej, w ramach tegorocznego Dolnośląskiego Festiwalu Nauki, zorganizowało prelekcję prof. dr hab. Tomasza Jurka z Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk pt. „Tysiąclecie koronacji Bolesława Chrobrego, jego znaczenie dla państwa polskiego i średniowiecznej Europy”.

Uczestnikami prelekcji byli członkowie i sympatycy TZG, studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku, uczniowie II Liceum Ogólnokształcącego i Zespołu Szkół Ekonomicznych.

Po spotkaniu działacze TZG Zdzisław Błażejewski i Dariusz Andrzej Czaja mieli okazję wręczyć Panu Profesorowi okolicznościowe monety wybite z polskiej miedzi, poświęcone Bolesławowi Chrobremu.

Prof. dr. hab. Tomasz Jurek jest wybitnym historykiem mediewistą, zajmującym się historią polityczną i społeczną, początkami państwowości Polski, zwłaszcza historią Śląska i Wielkopolski. Jest autorem i redaktorem wielu edycji źródłowych, podręczników szkolnych i akademickich oraz artykułów naukowych – w tym opracowania o księciu Henryku III głogowskim.

Fotorelacja z DFN w linku poniżej:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=1111879421032140&set=pcb.1111880014365414

Zamek Książąt Głogowskich. Głogowski zamek, stojący obok przeprawy przez Odrę, był i pozostaje wizytówką Głogowa na szlaku żeglugowym tej rzeki. Budowlę tę wzniósł książę Konrad I w związku z lokacją Głogowa (1253 r.) – jako stolicy nowo utworzonego księstwa. Był to początkowo zapewne obiekt drewniany, z wolnostojącą murowaną wieżą, otoczony fosą. Po przebudowie w końcu XIII w., przez Henryka III, zamek włączony został w system murów miejskich. W XVII i XVIII w. został na nowo ufortyfikowany i przebudowany – na barokową rezydencję. Z wyjątkiem skrzydła południowego tak też prezentuje się obecnie. Po odbudowie (lata 1971-1983) znalazło tu swoją siedzibę Muzeum Archeologiczno-Historyczne.