Sierpień był upalny, wrzesień z kolei deszczowy i powodziowy. Od ekstremalnej suszy, do ekstremalnych opadów. Katastrofalna powódź nawiedziła południowe powiaty Dolnego Śląska i Opolszczyzny. A potem zagrożenie i lokalne kataklizmy przemieszczały się wzdłuż Odry wraz z falą powodziową.

Głogowscy strażacy byli już od 13.09 w Jeleniej Górze i wspierali tamtejsze jednostki. Tydzień później walczyli już na „swoim” – na nadodrzańskich, podgłogowskich wałach. Lokalne władze, monitorując sytuację, uruchomiły też potrzebne siły do umacniania kilkudziesięciu kilometrów wałów na terenie powiatu. Wokół tych przedsięwzięć powstał olbrzymi ruch społeczny. Odzew ludzi był ogromny. Każdego dnia w wielu miejscach worki z piaskiem przygotowywali strażacy, mieszkańcy i uczniowie. Wsparto sprzętem, w tym rolniczym. Pojawiły się ładowarki, ciągniki, busy, lawety, pojazdy ciężarowe, quady, przyczepki, które w tym trudnym czasie były nieocenione.

Most na Starej Odrze 24 września w godzinach popołudniowych (fot. z profilu GDDKiA)

Krótkie kalendarium:

15.09 rano poziom wody w Odrze wynosił jeszcze 303 cm, dzień później o godz. 8.00 już 397 cm. A stan ostrzegawczy Odry wynosi 400 cm. Stan alarmowy, czyli 450 cm, Odra osiągnęła dość szybko. W czwartek rano, 19 września, poziom wody wynosił 518 cm i ciągle rósł.

W sobotę, 21 września o godz. 8.00, zanotowano 618 cm.

Fala kulminacyjna dotarła do Głogowa 22.09 ok. godz. 14.00 i miała 690 cm. Określana była jako „trudna, ale stabilna”. Podtopienia, będące efektem cofki z Odry do rzeki Czarna, wyrządziły na osiedlu Krzepów i w miejscowości Przedmoście.

28.09. – Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 września 2024 r. wprowadzono stan klęski żywiołowej na obszarze m.in. gminy miejskiej i wiejskiej Głogów, oraz gmin Kotla, Pęcław i Żukowice.

Sztab kryzysowy z udziałem premiera w sali konferencyjnej głogowskiego Starostwa (fot. G. Szyszka)

Jeszcze przed kulminacją (21.09) w posiedzeniu sztabu kryzysowego w Starostwie Powiatowym w Głogowie uczestniczył m.in. premier Donald Tusk. Cały kraj usłyszał wójta Żukowic Krzysztofa Wołoszyna, który zwrócił uwagę premierowi wieloletnie zaniedbania, których dopuściło się odpowiedzialne za stan wałów przedsiębiorstwo Wody Polskie.

Odra wdarła się na linię kolejową w Głogowie przy estakadzie. 22 września o godz. 2.50 zamknięto tor nr 1, a o godz. 7.55 tor nr 2 na szlaku Krzepów-Głogów linii nr 273. Po ustabilizowaniu sytuacji hydrologicznej na rzece Odra tor nr 1 i 2 otwarty o godz. 15:30 dnia 26.09.2024r.

Ostatni dzień września rozpoczyna się dalszym spadkiem i poziom wód Odry wynosi już prawie dwa metry mniej – 496 cm (30.09 03:50 UTC)

Jubileuszowa 30. edycja Głogowskich Konfrontacji Literackich odbyła się 25-29 września. W programie między innymi było spotkanie autorskie z Katarzyną Groniec, warsztaty literackie, recital Przemysława Bielawy, duża dawka poezji i muzyki.

Zaprezentowany został trzeci już Almanach twórców głogowskich. W konkursie głównym przedstawiono 18 wierszy. Laureatami 30. Konfrontacji Literackich w Głogowie zostali: zwycięzca Przemysław Koszela z Nysy; drugą nagrodę otrzymała Bogumiła Salamonowicz z Elbląga, trzecią Jerzy Fryckowski z Dębnicy Kaszubskiej. Przyznano też trzy wyróżnienia.

Krzysztof Jeleń, poeta i tłumacz, Prezes głogowskich literatów podsumowując wydarzenie zapytał: „Czy odbędą się kolejne Konfrontacje, czy i komu są potrzebne?…jako organizatorzy zadajemy sobie to pytanie. Są z pewnością potrzebne tym, którzy chętnie przybywają na nie od wielu lat i tym, którzy uczestniczyli w nich po raz pierwszy. A czy są potrzebne miastu i jego mieszkańcom? Nie wiem. Literatura nie jest z pewnością jedną z głównych potrzeb, które lokalna społeczność pragnie zaspokoić. Więc może lepiej dać już sobie po prostu spokój i póki jeszcze chodzimy z tarczą, nie na tarczy powiedzieć sobie: Kończmy, już chyba wystarczy!”

Czy Konfrontacje znikną z kalendarza głogowskich imprez kulturalnych.

Almanach głogowski literatów (fot. B. Popiel)

26.09 – ze szczytu kościoła NMP Królowej Polski na osiedlu Kopernik zdjęto 10- metrowy drewniany krzyż. Po prawie czterdziestu latach jego uszkodzenia zagrażały konstrukcji.

W trakcie skomplikowanej operacji zdejmowania krzyż (fot. Parafia NMP)

Regionaliści z TZG byli wśród inicjatorów panelu regionalistycznego w trakcie XXI Powszechnego Zjazdu Historyków Polskich Białystok 2024. Z wielkim zainteresowaniem uczestniczyliśmy w spotkaniu pt. „Historia regionalna – uwarunkowania teoretyczne, wyzwania metodologiczne, funkcja publiczna”, którego organizatorami byli prof. Danuta Konieczka-Śliwińska (UAM) i prof. Cezary Obracht (UG).

Na zakończenie dyskusji panelowej wspólne zdjęcie z prof. UAM, dr hab. Joanną Konieczko-Śliwińską, współprzewodniczącą obrad i dr. Andrzejem Talarczykiem, wiceprezesem Ruchu Stowarzyszeń Regionalnych

W Zamku Książąt Głogowskich w ostatnim dniu września zaprezentowano książkę Michała Olejniczaka i Rafała Pikuły „Głogowska fabryka zegarów wieżowych Carla Weissa i jego następców”. Odbył się też wykład pierwszego z autorów. Wydawnictwo zaprezentujemy w najbliższym czasie.

Dzień Edukacji Narodowej – Nauczycielom Wehikuł składa serdeczne życzenia. Niech Wam nie zbraknie nigdy zdrowia, celów i mądrych uczniów. A rządzący niech Was ocenią i docenią.

Kolejna pozycja – Z lektur Wehikułu i Pocztówka ze Śląska – i inne październikowe ciekawostki w zakładce Wehikuł czasu.

Wszelkie pytania i uwagi prosimy kierować na adres wehikulczasuglogow@interia.pl

Ruiny Ober Redoute na Ostrowie Tumskim

Oddalone dzieło forteczne twierdzy Głogów, lezące na wschodnim skraju terenów miejskich Ostrowa Tumskiego. Redutę wybudowano w latach 1825-28. Jej nazwa pochodzi od ówczesnej pobliskiej osady o nazwie Oberau (pol. Obora).

Obiekt miał zarys trapezowy, z podstawą skierowaną w kierunku ul. Kamienna Droga. Podstawowe umocnienia miały charakter ziemny, oskarpowane cegłą. Z cegły zbudowano również budynki wewnatrz. Było to duże stanowisko artyleryjskie z działami oddzielonymi od siebie dla bezpieczeństwa ziemnymi wałami (tzw. poprzecznicami). Wewnatrz reduty umieszczono część ceglanych schronów pogotowia, plac broni, wartownię oraz podręczne magazyny i budynek koszarowy. Załogę miało stanowić ok. 70 żołnierzy. To założenie forteczne otoczono fosą mokrą, powiększoną w końcu XIX w. o dodatkową fosę z regulowanym poziomem wody.

Zadaniem reduty była osłona Ostrowa Tumskiego i podejścia do przyczółka mostowego od wschodu. W czasie II wojny światowej włączona została w system obrony i w trakcie walk o miasto zniszczona. Obecnie, mimo że to dzieło forteczne jest bardzo zniszczone, jego profil i zarys są czytelne. Stanowi atrakcyjny dla turystów obiekt militarny w ruinie.

( oprac. W. Maciuszczak , foto: M. Kopij )